Strona prywatna Krzysztofa Nagrodzkiego

Skoro idziesz w zaparte, a właściwie stajesz na pewnym poziomie odkrywania Początku, pomogę Ci.
Na początku było (nie było?) NIC.
Wkurzone NIC wybuchło ze złości na NIEBYT!
I to był ów WIELKI WYBUCH, który dał początek wszelkiemu rozwojowi.
Bo po wybuchu musiało już iść w kierunku, odkrywanym teraz przez myśl. Postępową myśl!
Musiało i już!
Po prostu.

Kolego, jeżeli nie zaczniesz w końcu konstruktywnie reagować na moje wysiłki, będę zmuszony machnąć ręką i uznać za najprawdziwszą prawdę twierdzenie, iż Was nie da się podnieść po chrześcijańsku z uwikłania w pewne antycywilizacyjne schematy. I co pozostanie?...
Nawet szklaneczki nie da się zgodnie wznieść pod „tradycyjnego śledzika”, bo nie zdołamy ustalić czy wchodzimy w zwyczajowy „proletariacki” zaśpiew, czy jednak potrafimy zanucić szczerze chrześcijańską kolędę?...

Kiedy ongiś usłyszałem pogardliwe określenie nieżyjącego już waszego szefa - Mieczysława Rakowskiego o „rozmamłanej słowiańszczyźnie”, którą trzeba... wiadomo co – według komunistycznej metody „organizowania” społeczeństwa, ogarnął mną gniew. Smutkiem, ale i wzburzeniem napawa oskarżanie Polaków koniunkturalnymi zarzutami o „antysemityzm wysysany z mlekiem matki”, ciemnogrodztwo, szowinizm, obskurantyzm, prostactwo.

Ojciec Święty Benedykt XVI, któremu ongiś nie pozwolono wygłosić na włoskim uniwersytecie La Sapienza wykładu, zawarł w nim m.in. takie ostrzeżenie: „Zagrożenie świata zachodniego polega na tym, że człowiek mimo iż towarzyszy mu świadomość potęgi swej wiedzy i swych możliwości, kapituluje wobec pytań o prawdę”. Dopowiedzmy: Kapituluje świat tzw. postępu - niezależnie od stron globu - który jakby ogarnięty jakimś samobójczym amokiem, niszczy fundamenty swej cywilizacji, a nawet swoje człowieczeństwo