Strona prywatna Krzysztofa Nagrodzkiego

Wiem moja Droga, że to już było. Ten i inne wierszem pisane wyznania oglądu świata i.. stanu wrażliwości wielu Autorów, możesz znaleźć na naszym portalu otwierając zakładkę "Wierszem pisane".
Pozwalam sobie na przesłanie Ci listu tak sformułowanego, coby dołączyć do Twego nastroju, który zaprezentowałaś podczas ostatniej rozmowy, ale i przymusić nas do wzrastania w świadomości, iż nasza droga ( a daj Boże jeszcze lata szansy) musi zmuszać do refleksji co dalej, skoro TUTAJ nie wrócimy.
A przynajmniej nie wrócimy w dotychczas wyobrażany sposób...

Kolejny raz – już jedenasty – dane mi jest stanąć przed tak zacnym gronem i podziękować za przybycie, oraz wyrazić nadzieję, że i tym razem nasza siejba będzie dostrzegalnym wkładem w obronę pamięci o pryncypiach naszej cywilizacji, naszego tu i teraz w drodze Tam. O naszych wyborach dziś, dla efektu jutra. Codziennych wyborach. A podstawą dobrych wyborów jest niepoddana cynizmowi wola.
I pamięć.

Twoje serce, które jest po lewej stronie – jak kiedyś odkrył jeden z waszych ministrów zdrowia okopany w rządach Waldemara Pawlaka, Józefa Oleksego - miej miejsce dla jego duszy Panie - i Włodzimierza Cimoszewicza – jakby biło mniej intensywnie dla mas i partii. Być może to kwestia odczytu aktualnego zapisu EKG… lub wieku… Zatem zajmijmy się innymi penetracjami – dajmy na to: Gdzie jest umysł zlewaczonych?

Zastanawiałem się, czy nie stosowniejsze byłoby użycie w tytule słowa „sezonowe”... „Poszukiwania sezonowe”… Wydaje się jednak, iż „egzystencjalne” daje bardziej uniwersalny obraz. Wszak sezony się zmieniają a żyć jakoś trzeba, nieprawdaż?...
Owa wyrozumiałość to również swego rodzaju alibi. I dlatego nie dziwimy się zbytnio – my ludzie w przechodzonym przez ustroje wieku – że ktoś był/jest czerwony, zielony, różowy… a i tęczowy…