Strona prywatna Krzysztofa Nagrodzkiego

Czy destrukcję tożsamości można porównywać z amnezją? Z patologicznym, krańcowym stanem utraty kontaktu z rzeczywistością bądź jej częścią? Z możliwością „programowania” nowej osobowości?... Projektowania społeczeństw?... Cywilizacji?...Krok po kroku, przez lata, dziesięciolecia?...
Wszystko zaczyna się od pytania: „Kim jestem?”, aby dojść do podstawowego: „Kim jest człowiek”?  I dokąd zmierza?
 – Stąd do wieczności?...
– Czy stąd do nicości?…

Od razu - żeby nie było, iż sobie coś przywłaszczam – wyjaśniam, że tytuł kojarzy mi się ze św. Janem Pawłem II, jeno nie potrafię odnieść go do konkretnego wystąpienia, nauki. Niech wiek będzie moim usprawiedliwieniem.
A teraz bierzmy się za wątki, którymi wciąż mnie obarczasz – bezpośrednio ale i pośrednio - jakby z pewną nieśmiałością, czy nawet lękiem.  

Uważam, że wreszcie powinieneś pogodzić się z tym, że wasi to de facto kaczyści. A ich działania są tak ostentacyjne, iż nie muszę cieniować. Dlatego dołączam do osób, którym już poprzednio gratulowałem jeszcze:
Panią Kamilę Gasiuk – Pisowicz, która postraszyła lud pracujący miast i wsi, że gdyby Platforma doszła do władzy to wiek emerytalny ponownie zostałby podniesiony do 67 lat bez względu na płeć, tudzież p. Borysa Budkę z PO, obiecującego wprowadzenie rejestrowanych związków partnerskich.  ((Źródło 43/2017)

Przyznaję Szanowny Kolego, iż nieco opóźniłem odpowiedź na ostatnie listy, ale wisi nade mną terminarz rozliczeń z ostatniej konferencji „Polska w nauczaniu św. Jana Pawła II”.  Tradycyjnie nie przybyłeś, mimo zaproszenia. Muszę jakoś przeboleć owe wasze wstrzymania, zakazy czy nakazy, ale nic straconego – będziesz niebawem miał szansę na tajny kontakt :-) poprzez nasz portal, na którym zwyczajowo umieszczamy zapis wydarzenia.
Tymczasem załatwmy niektóre zaległości.

Ciągła kontestacja krzyży i wiary w tzw. przestrzeni publicznej