Strona prywatna Krzysztofa Nagrodzkiego

O tym, że Polska Rzeczpospolita Ludowa – jak i inne kraje tzw. demokracji ludowej lub socjalistycznej- miały ograniczoną suwerenność wiedzą już dzieci. Przynajmniej powinny wiedzieć, aby nie urazić pamięci o I sekretarzu KC KPZR tow. Leonidzie Breżniewie i jego doktrynie. Nie mówiąc już o nieugiętym chorążym pokoju – generalissimusie Józefie Stalinie.

Naturalną konsekwencją takiego stanu, była ścisła współpraca z wielkim radzieckim bratem - dla dobra postępowej ludzkości, oczywiście. Na wszelkich polach. A pól, poletek i specjalizacji było bez liku – tych efektownie eksponowanych i tych mniej lub wcale. Co się zbierało na niektórych niwach, wiedzą tylko nieliczni. I przepastne archiwa. W centrali. W placówkach lokalnych jest ich jakby mniej. Poginęły. Ot taki bałagan, takie słowiańskie rozmamłanie, które trzeba wziąć za pysk i wsadzić w kaganiec Unii Europejskiej – co postulował ostatnio ostatni I sekretarz lokalnej partii komunistycznej zwanej PZPR, nie zważając na to iż może urazić swoich niedawnych słowiańskich kolegów ze wschodu.

Tam zaś  rozmamłania jakby mniej. A w niektórych miejscach wcale. Odważny więc chłop. I inteligent. Robotniczy. W końcu partia była robotniczą, z nazwy.

Wróćmy jednak do akt. Największy rozgardiasz jak się okazało zapanował w teczkach  niezdyscyplinowanych tajnych służb. Chłopców ogarnął taki ziąb transformacji ustrojowej, że musieli docieplić paląc ogniska. A ponieważ pod ręką były przeróżne papierzyska, to i spopieliło się co nieco. Podobno, szczególnie akta IV departamentu SB zajmującego się inwigilacją i destabilizacją Kościoła rzymskokatolickiego.

„Podobno, szczególnie” – ponieważ po opłotkach chodzą wieści, iż ktoś jednak dysponuje oryginałami czy duplikatami „kwitów” i gdy przychodzi potrzeba kupuje za nie stosowny towar. Czy usługę. I stąd -być może - biorą się zdumiewające i gorszące zjawiska w miejscach najmniej spodziewanych... Oraz cudowne nawrócenia. Na antyteizm.

 StaN

Publikacja: Niedziela nr 46 z 17 11 2002r.