Strona prywatna Krzysztofa Nagrodzkiego

-  Skąd się biorą?...
- Zwykła głupota? Hipnoza? Jurgielt? Nakazy prowadzących?…
A może wirus? - Siany oczywiście przez wiadomego prezesa?...Zamiast konkretów programowych interesujących lud miast i wsi, lansowanie jakiegoś LGBT ( czy coś podobnego) i furie kontestacji:
- Precz z Kościołem! (czyli z sensem i wartościami cywilizacyjnymi),
- Precz z rządzącymi! ( Skoro to nie nasi postępowcy z targu europejskiego… czy Targowicy… Mniejsza z tym…)
- Precz z patriotyzmem! ( Tym „zaściankowym”, naturalnie.)
- Precz z dobrą tradycją i pamięcią!

A on dostał takiej manii, że chciał tylko od Stefanii – pisał ongiś Tadeusz Boy-Żeleński.
No i dobrze – "tylko od Stefanii"  - znaczy normalny monogamista.
Gorzej, kiedy mania zaczyna przysłaniać rozum i demolować wolę. Wtedy zaczyna się zniewolenie. Jedno z najtrudniejszych.

/.../ /.../ skoro nie samym chlebem, no to trzeba do tego chlebka dokładać przeróżne konteksty…czy omasty… Nieważne, jakie. Dokładać trzeba! Żeby mieć siły do walki z wrogami. Z burzycielami postępu!
A omasta bywa różna – właśnie według potrzeb. 

Zapewne niektórzy pamiętają jak przed laty dzielny prawicowy poseł Stefan N. definiował lewicowego Ryszarda K. jako „pornogrubasa”.  
Poseł K. nie jest już posłem, ale zawód adwokacki mu pozostał. Przyda się teraz Stefanowi N., którego będzie teraz - szlachetnie niepomny dawnych obelg - wybraniał przed pisowską tłuszczą, czepiającą się o jakieś sexkorupcje.

„Piniędzy nie było i nie będzie” – to słynne objawienie wieszcza postępowej ekipy władającej poprzednio naszym krajem, przechodzi do swoistej klasyki…
 - Klasyki pomyłek, ignorancji czy jakiejś dziwacznej dywersji?... Bo cóż się okazało po kilkunastu miesiącach, kiedy „wystarczy po prostu nie kraść” – jak wskazywał inny znawca?
- Otóż budżet zademonstrował całkiem niezłą kondycję, która pozwala na zrealizowanie obietnic wyborczych PiS-u. A i nieco więcej – jak chociażby czternasta emerytura.

Obchodzimy kolejne wspomnienie ofiary dzielnych ludzi, którzy w rożnych okolicznościach i ciągu przyczynowo-skutkowym „swój życia los rzucili na stos”. Na ofiarny stos Ojczyzny.
W różnych czasach te bojowanie miało – i ma - różne wymiary i wymaga innych ofiarności, wszak jedno pytanie i odpowiedź na nie jest wspólna: Czy z miłości do Ojczyzny, do Prawdy do Boga i Wiary, jesteśmy w stanie, bylibyśmy w stanie dać tak krańcowe świadectwo wierności owym pryncypiom?...