„A to się porobiło!” – mawiał Jan Pietrzak, bodaj ostatnich z pocztu mistrzów kabaretu polskiego, zadziwiając się nad kolejnym osiągnięciem socrealizmu. Ludzie to kupią, byle na chama, byle głośno, byle głupio – brzmiał refren, którejś z demaskatorsko- prześmiewczych piosenek. Obecne, zmodernizowane przedstawienia lansują jeszcze bardziej nowoczesne zmiany na lepsze, a dziwaczne indywidua, udrapowane na zespoły kabaretowe, wyszydzają głodujących maruderów. I malkontentów uchylających się od pracy. Za darmo. W kuźniach awangardy grzmią młoty postępu, przekuwając stare pojęcia.

Wychodzi z tego, iż ludzie, stanowiący w istocie partię solidarności z wielkim kapitałem, stający murem za latyfundiami, ślący policję do terroryzowania wywłaszczanych i wyrzucanych na ulicę, forsujący ustawę o możliwości eksmisji na bruk, o zmniejszaniu ochrony rodziny i macierzyństwa; noszą znaczki lewicy.

Z kolei poszukiwania twórcze tzw. prawicy to często kosmopolityzm, jakieś dziwaczne plastyczne „wartości uniwersalne”, odejście od własności i suwerenności narodowej. Przy takich możliwościach sztuki kreacji, żadną trudnością nie jest wspólne stworzenie przez tzw. lewicę i tzw. prawicę mitu wspólnego wroga - skrajnej prawicy. I nazwanie jej nazistowską. Bez zająknięcia, że NSDAP była partią z nazwy i istoty socjalistyczną. Wrogo nastawioną do chrześcijaństwa, likwidującą wszelką opozycję, z totalną inwigilacją.. Przeszłość?...Ludzie to kupią... Kupują?

A może wystarczy przyjąć, że wyznaczniki prawicy –tu i teraz- to bezkompromisowe respektowanie: wartości chrześcijańskich; tradycji narodowej; własności prywatnej; wolności człowieka? Oraz solidaryzm społeczny i prawo wysnuwające sens nie z przewag większości a z prawa Bożego. Prawica, to zgodność teorii z praktyką w zwykłości. Na co dzień. Prawica- to po prostu prawość. A lewica? To jej przeciwieństwo. Niezależnie od pojazdów, paszportów i aktualnych deklaracji przewozowych w podróży do strefy wolnego handlu. Sumieniem.

StaN

Publikacja: Niedziela nr 3 z 19 01 2003r.